کد مطلب:315448 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:278
حقوق برادر دینی به نقل از مکاسب
و سرآمد تمام صفات حسنه و اخلاق پسندیده مواخات و مواسات است و چنانچه عقلا ممدوح و جالب توجه دانشمندان و عقلاست، در زبان مبین اسلام تاكید در آن بسیار شده و در یك حدیث سی حق برای برادر دینی مقرر فرموده، چنانچه مرحوم آیت الله انصاری در خاتمه مسئله غیبت در كتاب مكاسب نقل فرموده:
اول: اگر گناهی در حق او از برادر مؤمن سر بزند و یا تقصیری از او صادر شود، از او بگذرد.
دوم: اگر غریب باشد دلداری او كند و با او مهربانی نماید.
سوم: چنانچه بر عیبی از او واقف شود بپوشاند.
چهارم: اگر لغزشی از او به وجود آید چشم از او بپوشاند.
پنجم: اگر عذرخواهی كند عذر او را بپذیرد.
ششم: اگر غیبت برادر مؤمنی را كند او را از غیبت منع كند.
هفتم: آنچه خیر او را بداند به او برساند و پند و نصیحت از او باز نگیرد.
هشتم: دوستی او را محافظت و شرایط دوستی را بجا آورد.
نهم: حقوق او را منظور داشته باشد.
دهم: اگر مریض شود آن را عیادت كند.
یازدهم: به جنازه او حاضر شود.
دوازدهم: هر وقت او را بخواند اجابت كند.
سیزدهم: اگر هدیه از برای او بفرستند قبول كند.
چهاردهم: اگر به او نیكی كند مكافات نماید.
[ صفحه 207]
پانزدهم: اگر نعمتی از او به او رسد شكر آن را بجا آورد.
شانزدهم: یاری او را نماید.
هفدهم: ناموس و عرض او را در اهلش محافظت كند.
هیجدهم: حاجت او را برآورد.
نوزدهم: آنچه از او سئوال نماید رد ننماید.
بیستم: اگر عطسه كند تسمیت او نماید.
بیست و یكم: گمشده او را راه نماید.
بیست و دوم: سلام او را جواب گوید.
بیست و سوم: با او به گفتار نیك تكلم نماید.
بیست و چهارم: نعمت های او را نیكو شمارد.
بیست و پنجم: قسمتهای او را تصدیق كند.
بیست و ششم: با او دوستی كند و از دشمنی او احتراز نماید.
بیست و هفتم: او را یاری كند خواه ظالم باشد یا مظلوم، یاری او در وقت ظالم بودن این است كه او را از ظالم بودن مخذول و منكوب نماید.
بیست و هشتم: دوست دارد دوست او را و دشمنی با او نكند.
بیست و نهم: او را به خود وا نگذارد و تسلیم دشمن نكند.
سی ام: از برای او دوست داشته باشد آنچه را از برای خود دوست داشته از نیكیها و از برای او مكروه شمارد آنچه از برای خود مكروه می شمارد از بدیها [1] .
و منقول از حضرت صادق علیه السلام است كه فرمود: اختیار كن شیعه ما را در دو خصلت، پس اگر در ایشان باشد با آنها باش و الا دور باش از ایشان. عرض كردم: كدام است؟! فرمود: المحافظة علی الصلاة فی مواقیتهن و المواسات للاخوان و ان كان الشی ء قلیلا [2] یكی نمازها را در وقت آنها گذاردن و دیگر از مال خود به برادران دینی رسانیدن و آنها را با خود شریك در مال خود نماید هر چند كم باشد و به قدر
[ صفحه 208]
كفاف خودش نباشد و در تفسیر اهل بیت علیهم السلام و عملو الصالحات. در سوره والعصر تفسیر به مواسات با اخوان شده و در كتاب كافی نقل شده كه ما عبدالله بشی افضل من اداء حق المؤمن [3] یعنی خداوند عبادت نشده است به چیزی كه بهتر باشد از اداء حق مؤمن.
[ صفحه 209]
اول: اگر گناهی در حق او از برادر مؤمن سر بزند و یا تقصیری از او صادر شود، از او بگذرد.
دوم: اگر غریب باشد دلداری او كند و با او مهربانی نماید.
سوم: چنانچه بر عیبی از او واقف شود بپوشاند.
چهارم: اگر لغزشی از او به وجود آید چشم از او بپوشاند.
پنجم: اگر عذرخواهی كند عذر او را بپذیرد.
ششم: اگر غیبت برادر مؤمنی را كند او را از غیبت منع كند.
هفتم: آنچه خیر او را بداند به او برساند و پند و نصیحت از او باز نگیرد.
هشتم: دوستی او را محافظت و شرایط دوستی را بجا آورد.
نهم: حقوق او را منظور داشته باشد.
دهم: اگر مریض شود آن را عیادت كند.
یازدهم: به جنازه او حاضر شود.
دوازدهم: هر وقت او را بخواند اجابت كند.
سیزدهم: اگر هدیه از برای او بفرستند قبول كند.
چهاردهم: اگر به او نیكی كند مكافات نماید.
[ صفحه 207]
پانزدهم: اگر نعمتی از او به او رسد شكر آن را بجا آورد.
شانزدهم: یاری او را نماید.
هفدهم: ناموس و عرض او را در اهلش محافظت كند.
هیجدهم: حاجت او را برآورد.
نوزدهم: آنچه از او سئوال نماید رد ننماید.
بیستم: اگر عطسه كند تسمیت او نماید.
بیست و یكم: گمشده او را راه نماید.
بیست و دوم: سلام او را جواب گوید.
بیست و سوم: با او به گفتار نیك تكلم نماید.
بیست و چهارم: نعمت های او را نیكو شمارد.
بیست و پنجم: قسمتهای او را تصدیق كند.
بیست و ششم: با او دوستی كند و از دشمنی او احتراز نماید.
بیست و هفتم: او را یاری كند خواه ظالم باشد یا مظلوم، یاری او در وقت ظالم بودن این است كه او را از ظالم بودن مخذول و منكوب نماید.
بیست و هشتم: دوست دارد دوست او را و دشمنی با او نكند.
بیست و نهم: او را به خود وا نگذارد و تسلیم دشمن نكند.
سی ام: از برای او دوست داشته باشد آنچه را از برای خود دوست داشته از نیكیها و از برای او مكروه شمارد آنچه از برای خود مكروه می شمارد از بدیها [1] .
و منقول از حضرت صادق علیه السلام است كه فرمود: اختیار كن شیعه ما را در دو خصلت، پس اگر در ایشان باشد با آنها باش و الا دور باش از ایشان. عرض كردم: كدام است؟! فرمود: المحافظة علی الصلاة فی مواقیتهن و المواسات للاخوان و ان كان الشی ء قلیلا [2] یكی نمازها را در وقت آنها گذاردن و دیگر از مال خود به برادران دینی رسانیدن و آنها را با خود شریك در مال خود نماید هر چند كم باشد و به قدر
[ صفحه 208]
كفاف خودش نباشد و در تفسیر اهل بیت علیهم السلام و عملو الصالحات. در سوره والعصر تفسیر به مواسات با اخوان شده و در كتاب كافی نقل شده كه ما عبدالله بشی افضل من اداء حق المؤمن [3] یعنی خداوند عبادت نشده است به چیزی كه بهتر باشد از اداء حق مؤمن.
[ صفحه 209]
[1] كتاب المكاسب ج 1 ص 365 به نقل از وسائل الشيعه ج 8 ص 550.
[2] مستدرك الوسائل ج 8 ص 441.
[3] كافي ج 2 ص 170.